Best goed geslapen ondanks alles. Ik ben nu wel aan het bed gewend en weet eindelijk waar alles staat in de camper en nu moeten we naar huis.
De storm is uitgebleven. Wel onweer en regen, maar niks extreems.
We gaan meteen op zoek naar info. Het blijft onduidelijk. Het lijkt erop dat de vlucht nog gaat, maar bij Schiphol staat hij als geannuleerd, maar op Air Canada en Toronto echter niet. Dat maakt het niet makkelijker. Er bestaat (nu) een vlucht van Dallas naar New York naar Amsterdam met KLM, maar om dat nu meteen te regelen is ook raar, want misschien gaat die andere gewoon. We moeten wel vervoer van El Monte naar DFW regelen. Ook hier de keuze: huren we een auto (iets goedkoper) of vragen we of de shuttle rijdt (handiger).
We gaan inpakken en lopen naar de receptie om een extra nacht hier te regelen. De camping bij McKinney ziet er een beetje onheilspellend uit en we hebben zo al genoeg aan ons hoofd. Hier bevalt het goed. Het is netjes, rustig en we hebben aardige buren.
Verkeersbureau.info zegt dat vliegen van Amerika naar Canada nog kan. Maar hoelang nog? We hangen en lezen wat en gaan douchen. Dat is hier in elk geval erg prettig. Whatsapp is een uitkomst vanmiddag. Ik app wat af met flauwe appjes en dat leidt wat af.
De caravan van Artie en Maria |
Om 16.00 uur wordt het spannend, want dan kunenn we inchecken. Sh...., mislukt. Ik had al niet anders verwacht en baal, maar ben minder teleurgesteld dan gisteren. Het went blijkbaar. We proberen het nog een keer en lezen samen minutieus de vragen door. Dan staat er: "Do you have special examptions?" In eerste instantie had Jan nee gezegd, maar toen we het samen nog eens goed lazen, zijn we voor ja gegaan. We blijven immers niet in Canada, maar gaan door naar een 3e land en we voldoen aan de regels van dat land (ons eigen land en we zijn niet ziek en vertonen geen symptomen). Toen lukte het wel. Pfff, dat is even een zorg minder, al geloven we het pas als we in Toronto in het vliegtuig naar Amsterdam zitten en het dan ook nog opgestegen is.
We waren net klaar toen er geklopt werd. Het was Artie die kwam vragen of alles goed was. Hij had verwacht dat we vanochtend weg zouden gaan en vroeg of we de boodschappen weer terug wilden hebben. Dat was niet nodig, maar het was wel heel aardig. Hij bood ook aan dat, als we naar de stad wilden, we hem konden vragen. Dan kon hij rijden en hoefden we de camper niet mee te nemen. Dit hoefde niet, maar zeg nu nog maar eens dat Amerikanen niet geïnteresseerd zijn.
De rest van de middag verliep een stuk luchtiger. We zijn maar weer eens gaan doen waar we het beste in zijn en dat is een route voor volgend jaar bedenken. Biertje erbij, wijntje erbij, want dat moet toch op. Het is ook droog geworden en even denkt Jan dat het vlees wel op de bbq kan, maar dat is toch wel een toestand en het is ook best koud in de wind. Wat een verschil met gisteren. Toen was het heerlijk korte broeken weer. Echt zomer.
Met de restjes een fatsoenlijk maal zien te bereiden |
In bed zoeken we alle dekens weer op, want het is koud.
Gereden: 0 mijl.