Donderdag 19 maart
Goed geslapen vannacht. Wel een keer wakker geweest omdat het warm was. Dat zijn we niet meer gewend. Alleen een laken is genoeg hier.
We gaan douchen en dat is een heerlijke douche. Ontbijt, en dan ziet Jan dat er ook al verschillende KOA-campings gesloten zijn of op het punt staan om te sluiten. Een KOA-camping in de buurt van Dallas voert zelfs controles uit voordat je erop mag.
We zijn zo benieuwd hoe het met de andere wegbrengers uit de bus gaat. Er zouden er in elk geval 2 naar San Francisco en 1 naar Los Angeles gaan en nog een stel ook naar Las Vegas. Verder waren er nogal wat firsttimers bij. Dan is het nog extra spannend denk ik. Daarnaast heeft Jan de camper dewinterized, maar velen zouden dat niet doen en dan heb je een probleem als er bv. geen sanitair meer is.
We rijden om 7.24 uur van de camping. Het is dan 19⁰C. Het eerste stuk, 2,5 mijl, gaan we toch over de onverharde weg die de Googlejuf aangeeft. Het is korter, maar of het sneller is, is discutabel.
Dan komen we op de 82 die we vrijwel de hele dag zullen volgen. Het is een bijna rechte, saaie weg. Jan heeft even een dipje en we stoppen even bij een meer. Een minuut of 10 later gaan we weer verder. We tanken bij Indianola voor $ 1,99 en dan verschijnen er druppels op de voorruit. Op dat moment zijn de Eurythmics met Here comes the rain again op de radio. 20 mijl verderop is de benzine opeens spectaculair goedkoper: $ 1,71 en zelfs $ 1, 61. Dat hadden we makkelijk gehaald. Dat wil je toch liever niet weten 😢. Een mijl of 10 voor Magnolia stoppen we op het terrein van een benzinepomp die te koop staat. Even de generator aan, zodat de kant en klare smoked pulled pork van Curly's in de magnetron kan. Het smaakt boven verwachting goed. Ideaal voor onderweg. En dan weer verder over die lange, saaie weg, die vaak door onooglijke, verlopen dorpjes gaat. Een enkele keer is er een wat aardiger stukje. Af en toe regent het even.
We zien een bald eagle die vrij laag over de weg vliegt en die door 4 veel kleinere vogels achterna gezeten wordt. Zeker ruzie over een prooi of zo. We zien sowieso veel roofvogels, vooral van die zwarte gieren.
Meer richting Texarkana zien we af en toe een werkende ja-knikker. Het laatste stuk ziet er gelukkig wat vriendelijker uit.
Bij Texarkana raakt de Googlejuf de weg weer kwijt, altijd net als we haar nodig hebben. Gelukkig valt het mee.
Om 16.15 uur zijn we op de KOA camping Mount Pleasant. Het is hier best vol. We worden uiterst vriendelijk geholpen en krijgen plek 30, een full hookup pull through. Het is een beetje benauwd buiten. We nemen een biertje en ik wandel even over de camping en scoor 6 nummerborden voor mijn licence plate bingo. Ik was maar opnieuw begonnen, omdat ik de vorige versie kwijt was. Altijd leuk tijdverdrijf.
De tv staat op Weather Underground en hier worden we ook niet blij van. Er komt veel storm aan in de regio, met evt. hagel en een kleine kans op een tornado. Wel ja, dat kan er ook nog wel bij. Daarnaast heeft Canada de grenzen voor non-essential flights gesloten. Zijn wij dat? We komen niet van het vliegveld af en gaan dus niet echt Canada in. Maakt dat verschil of kunnen we niet eens vertrekken? Mensen met verschijnselen worden sowieso niet aan boord gelaten. We hebben het nieuws uitgezet. Daar word je alleen maar depressief van. Bovendien is het beeld al dagen heel slecht. Zowel met de kabel als met de antenne. Daar zal dus wel iets mis mee zijn.
Het wordt een lange avond. We zijn er klaar mee, we willen naar huis. We zijn precies een week weg en het lijken er wel 6 en er is nauwelijks ontspanning. We hebben een week gedaan alsof we het leuk vonden, maar op momenten na, was dat niet zo. Je bent er continue mee bezig. Hadden we niet moeten gaan? Geen idee. Er was op dat moment geen negatief reisadvies, dus krijg je dan je geld terug? Bovendien stonden we met de jassen aan bij de koffers en dat is niet het ideale moment voor zo'n besluit. We waren toen alleen maar blij dat we nog konden gaan. De 2e kans was bij het inchecken, maar ook toen konden we (en niemand op de wereld) niet verzinnen hoe extreem het allemaal zou worden. Miljoenensteden op slot, grenzen dicht, vrijwel het hele luchtruim leeg. Dat gebeurt alleen in films, niet in het echt. We hebben het gevoel in een slechte rampenfilm te zitten. Die lopen uiteindelijk altijd goed af, dus daar houden we ons maar aan vast.
Er zaten mensen bij ons in de bus die de vraag of ze nog wilden gaan kregen toen ze al bij de gate stonden. Ook een hopeloos moment.
Er komt nu in elk geval niet veel uit onze handen. Beginnen met inpakken heeft geen zin, want we hebben vandaag en morgen nog van alles nodig. We kijken de klok vooruit en doen continue schietgebedjes dat we kunnen vliegen, anders weten we het ook niet meer. We hebben ook geen trek in eten.
Paniek! Jan ziet dat het al vrijdag is. We moeten meteen pakken en morgenochtend vertrekken. De paniek slaat over op mij en we trekken kasten open en gaan als een kip zonder kop aan de slag. We hebben voor 6 legers voedsel en drank in huis en ik ga naar de overkant met de vraag of de overburen wat willen hebben. Maria en Artie willen wel het een en ander. Voorop hun caravan prijkt een kruis met Jesus is Lord. Maria vraagt wat we ervoor willen hebben en ik zeg dat we het anders toch weg moeten gooien, dus niks. Dat gaat ze te ver en dus drukt Maria me $ 10,- in de hand. Voor hun een hoop geld denk ik, want ze vertelt dat ze hier al een jaar wonen, want hun huis is geveild. Ze kunnen niet alles kwijt en ronselen nog andere buren. Een onbekend typje heeft belangstelling voor het bier en de wijn en even later komen ook Jerry en Becky, de buren naast ons, langs. Zij willen ook wel wat. Ook zij wonen hier. Jerry is vorig jaar gepensioneerd als hoge officier in het leger en nu laten ze een huis bouwen in Dallas. Dat schiet niet op want het is steeds te nat. Ze hebben veel in het buitenland gewoond, o.a. in Japan. Hun zoon zou in september naar Griekenland voor zijn studie, maar dat staat nu natuurlijk ook op losse schroeven. Als dank geeft Jerry ons een zelfgemaakte pen van hout die hij, tesamen met andere zelfgemaakte dingen, ook op Etsy verkoopt onder de naam Chipped Away (& hammered out) Handcrafted Items. We praten gezellig een poosje, o.a. over wapenbezit. Het zijn echte Texanen.
Intussen zijn we erachter dat het gewoon donderdag is en geen vrijdag en dat we niet zo panisch hoeven doen. De laptop staat nog op Europese tijd! Vandaar. Moe misschien? Het is inmiddels 10 voor 9 en we moeten nog eten, maar nu hebben we het een (de sladressingzakjes) al ingepakt en het ander (meeste) weggegeven. Dat wordt improviseren. We hebben nog een restje chippen, wat tomaatjes, een stukje komkommer en een halve varkenshaas. Die gaat in de pan en om kwart over 9 staat het op tafel.
Na de afwas begint het te regenen. Hopelijk gedraagt het weer zich een beetje. We hebben nog meer levensmiddelen gevonden (mayo, ketjap, pindakaas enz.) en die zal ik morgen in een zakje met een briefje en klompjes erbij bij Jerry en Becky neerzetten of afgeven.
We lezen nog heel even en gaan weer op tijd naar bed.
Morgen weer een enerverende dag.
Gereden: 394,1 mijl = 630,5 km