Om 5.15 uur waren we zo wakker dat we opgestaan zijn. We hebben redelijk geslapen. Wel ben ik een paar keer wakker geweest van de kachel die aansloeg. Die maakt nogal veel herrie.
We hebben de koffers uitgepakt en daarbij een paar stopcontacten gevonden en ook een 12 volts aansluiting. Wel op een heel vreemde plek, nl. in het rechter kastje boven het bed, helemaal in de hoek tegen de badkamer aan. Hoe kom je erop? Maar we dachten dat er helemaal geeneen was, dus dat valt alweer mee.
Bij de camperuitrusting zit dit keer niks om koffie mee te zetten. Blijkbaar mag je alleen Nescafé drinken. Gelukkig hebben we zelf een filterhouder bij ons en filters, dus Jan kan in elk geval koffie krijgen. Heel belangrijk 's ochtends. Dit maakt de dag een stuk beter.
We zetten de tv aan en Covid-19 is volop in het nieuws. Dat maakt dat we denken wat we het beste kunnen doen, maar denken op dit moment dat we het beste even af kunnen wachten. Het weerbericht vertelt dat er voor vandaag sneeuw verwacht wordt in de middag van noord naar zuid, ongeveer 1 tot 4 inch, maar dat het niet op de weg zou blijven liggen. Die is al te warm.
Er is maar 1 douche/toilet open op de camping, dus gaan we samen om niet 2x te hoeven wachten. Er is daarbinnen niets om je spullen op te leggen, dus degene die niet doucht, is kapstok. In de camper hangen we de handdoeken over een scheerlijn die we bij wijze van waslijn gespannen hebben. Later blijkt dat dit prima werkt.
Om 8.25 uur vertrekken we. Om 8.45 uur is het 35⁰F = 1,7⁰ C, maar er is vrijwel geen wind, dus we hebben geen last van de kou. Bij Portage gaan we eerst even bij de Walmart de stoeltjes terugbrengen. We kopen een thermoskan om koffie in te zetten en een kussen, want die bij de camper zitten, zijn wel erg dun. Nou kosten die hier vrijwel niks, dus dat is geen ramp, Voor iets meer dan $ 5,- hebben we er een. We zien dat hier ook gehamsterd wordt. Behalve wc-papier en keukenrol, zijn hier ook de blikvoerschappen aardig geplunderd. Dit voelt toch wel wat ongemakkelijk.
Om 9.45 uur is het 41⁰F = 5⁰ C., terwijl 46 = 7,8 normaal is nu overdag.
De googlemapsmevrouw is helemaal de kluts kwijt en de enige manier om haar te laten vertellen hoe we op Route 66 komen, is te accepteren dat ze ons via Chicago stuurt. Een flink eind om, maar vooruit. We rijden over een snelweg van slechte kwaliteit met veel vrachtverkeer wat niet mag inhalen, maar het vol continue doet.
We zien de skyline van Chicago en rijden langs niet zulke fijne stukken zo te zien. We kunnen ons hier helemaal een scene uit Chicago PD voorstellen.
Dan zijn we eindelijk op de geplande route en bij Joliet begint het licht te sneeuwen, nadat we de ijssalon met de Blues Brothers erop gezien hebben en ook Dick's garage aan de overkant. We hebben alle highlights uit het EZ Route 66 boekje in google maps gezet en bovendien staan er overal bruine bordjes met Route 66 erop, dus alles is goed te vinden.
In Braidwood stoppen we bij de Polka Dot Drive In diner en besluiten daar wat te eten. Het ziet er leuk uit en ze bestaan al sinds 1956. We nemen een dark snack en dat is een drumstick en een kippendij in een lekker beslagje gefrituurd met frietjes, een cola en een lemonade. Het smaakt uitstekend. De kip is goed gaar en heel mals en sappig. De dames wc hangt vol met Elvisfoto's en bij de heren met Marylin Monroe.
 |
| Boys and girls room |
In Pontiac is het droog en daar lopen we een blokje langs verschillende muurschilderingen. Dit is heel leuk, maar ook heel koud. We hebben spijt dat we de handschoenen niet aangedaan hebben.
 |
| Odell |
Als we goed en wel Pontiac uitrijden, begint het weer te sneeuwen. Het begint steeds witter om ons heen te worden. De vaak witte boerderijen vervagen in het witte landschap en de grauwe lucht erboven.
Bij Lexington ligt Memory Lane. Dat is een klein stukje originele Route 66 waar je meestal alleen te voet of met de fiets over mag en in ons boekje lees ik: "soms ook met de auto". We zien niet staan dat het niet mag, dus rijden we gewoon door. Het is natuurlijk vooral het idee wat het leuk maakt, want verder is het gewoon een smal stukje oud asfalt.
We hebben gepland om op Garner Campground in de Moraine View Recreation Area te overnachten en dat is nog een half uurtje rijden. Het wordt witter en witter om ons heen.
Op de camping ligt zeker 10 cm sneeuw. Er is hier geen ranger, dus het enveloppensysteem geldt. Je moet eerst een plek kiezen en dan de enveloppe in de buis doen. We rijden rond, maar kunnen door de sneeuw niet goed zien hoe de plekken zijn. Uiteindelijk kiezen we A 10 en gaan dan betalen. Alleen, op de enveloppe staat $ 18,- en op het bord $ 20,-. We doen er $ 20,- in, dan is het altijd goed.
Behalve stroom zijn er nog geen voorzieningen. We verwachtten dat de pit toilets wel te gebruiken zouden zijn, maar ook die zijn dicht. Om water te sparen schept Jan een emmer sneeuw om te smelten om de wc door te spoelen. Dat smelt overigens maar heel langzaam binnen, hoewel de emmer naast de kachel staat en de thermostaat op 21.
Bij een chippie en een drankje zetten we de tv aan en dan overvalt ons weer het vliegprobleem. We weten niet wat we moeten doen. Het was zo'n leuke dag, maar dat verdwijnt nu een beetje op de achtergrond. We filosoferen wat en denken dat we toch maar snel contact met LOT op moeten nemen om wat te regelen. De twijfel zit hem erin dat er in de komende weken nog van alles kan veranderen en wat je dan hebt moet ook weer anders. Aan de andere kant hebben we nu niks en het kan ook zijn dat er niks meer verandert en dan hebben we misschien wel wat. Morgenmiddag maar even voor gaan zitten. We zetten de tv uit, want daar word je toch niet blij van. Ook het weerbericht kan ons niet opbeuren. We wilden altijd al eens 3 maanden naar Amerika, maar dan wel op een andere manier dan met wat er nu aan de hand is.
We eten pasta met Italiaanse worstjes bij wijze van gehakt. Als je het velletje eraf haalt, kun je het prima rul bakken. Alleen jammer dat we geen champignons hebben. Die stonden wel op het lijstje, maar die zijn we vergeten. De Black Box Cabernet Sauvignon smaakt er weer prima bij. We hebben geen zin (en water) om af te wassen, dus dat doen we morgen wel.
Nu wordt het zaak om wakker te blijven. Het is kwart over 8 en de ogen beginnen al te prikken. We kijken een aflevering van Tyrant, seizoen 3, al is het bij mij wel knikkebollend. Met de bak ijs op tafel gaat het wat beter. Om 21.45 uur geven we het op.
Gereden: 194,3 mijl = 310,8 km