Ik ben vannacht een keer wakker geweest en toen hoorde ik die beesten nog. Dat kunnen geen vogels zijn; die slapen 's nachts. Waarschijnlijk zijn het kikkers of zo. Om 5 uur was ik echt wakker en toen hoorde ik ze nog. Een uurtje later waren ze even plotseling stil als ze begonnen waren.
We doen het rolgordijn van de achterruit omhoog en het ziet er geweldig uit. Zicht op het meer, windstil en nog een klein beetje rood van de zonsopkomst. We bekijken de appjes die vannacht zijn binnengekomen en bellen Idse om hem te feliciteren met zijn 24e verjaardag. Hij zit ook maar opgesloten thuis, nu de college's niet doorgaan en de sportschool is ook dicht natuurlijk. Sneu hoor.
Snel even buiten checken hoe het is. Het is nu al lekker weer! Met alleen een trui aan is het al heerlijk.
Om half 9 vertrekken we en we vervolgen de Natchez Trace Parkway. We hebben eerst heel even wat lichte regen, maar al snel wordt het droog en ziet het er bewolkt, maar toch aardig uit.
Langs de NTP staan prachtig paars bloeiende bomen.
De volgende stop is de Walmart. Gisteren hadden ze niet het brood wat we wilden en vandaag wel. Verder kopen we nog chippen en een aardappelschilmesje, want dat zit niet in de uitrusting. Later vind ik wel een dunschiller, maar daar kan ik het niet mee.
Weer terug op de NTP rijden we rustig verder en kunnen helaas niet stoppen voor 3 gieren die met een prooi bezig zijn (roadkill waarschijnlijk). We hebben de weg ongeveer voor onszelf, maar uitgerekend hier zit er een auto vlak achter ons, dus vol in de remmen en achteruit zit er niet in. Helaas.
Wat verderop zijn de Indian Mounds, oftewel de Indiaanse grafheuvels. We stoppen even en constateren dat we ook hier helemaal alleen zijn. In deze setting is dat wel mooi en sereen. Er zijn 2 heuvels, begroeid met gras en heel veel witte, neigend naar lila, bloemetjes. Een mooie stop voor een paar minuten.
We hebben de Googlejuf opdracht gegeven ons de weg te wijzen naar KOA Starkville. Dat doet ze, maar we hebben wel onze twijfels erover. We moeten over een binnendoorweggetje langs Redneck straten (onze interpretatie). Dan wil ze ons over een onverharde weg sturen, maar daar doen we niet aan mee. Na wat twijfels (van onze kant) komen we toch bij de KOA aan. Aan het eind van de weg zien we "road closed" staan en toen was het opeens niet meer zo raar hoe ze ons stuurde.
Deze camping ligt aan een meer en heeft zo te zien een aantal vaste bewoners. In het kantoor treffen we Shelby, die zich volgens ons te pletter verveelt.
We krijgen plek B 17, een back in. Er staan 2 big rigs (waarvan 1 ècht Big) en verderop staan de vaste bewoners. De camping ligt dus aan een meer en in januari is er heel veel regen gevallen en toen stond de dam op doorbreken, daarom is de weg afgesloten.
We hebben een full hookup en vrijwel meteen duiken we op internet om een vlucht te vinden, anders dan die van 6 april, want we vertrouwen het zaakje voor geen meter. Jan vindt een Air Canada op 21 maart, maar dan moeten we eerst zeker weten dat we de camper in Dallas (dichtstbijzijnde El Monte locatie) in kunnen leveren in plaats van in Las Vegas. Het is tenslotte een factory relocation. We bellen en het kan. Dan de vlucht boeken en El Monte nog een keer bellen om het te bevestigen. Gelukkig hoeven we geen drop off kosten te betalen. De rest van de middag zijn we bezig met het annuleren van geboekte dingen zoals campings. We hebben $ 69,- teruggekregen van Bayou Segnette State Park, die zijn dus dicht. Dit bevestigt dat we er goed aan gedaan hebben om ervoor te kiezen naar huis te gaan, hoeveel pijn het ook doet.
De vlucht slaat een flink gat in het budget. Van United Airlines krijgen we een voucher wat 12 maanden geldig is. LOT en de auto annuleren we als we thuis zijn. Dat is handiger i.v.m. telefoon en gegevens (van de auto). De meeste dingen gaan soepel, maar bij KOA Williams Circle Pines niet. De lijn valt weg. We lopen naar voren en vragen Shelby of ze het voor ons kan regelen. Dat doet ze graag en het is zo gebeurd.
Dan gaan we buiten zitten, het is tenslotte 26⁰C, en ons verdriet verdrinken. Ondertussen filosoferen we alweer over een volgende vakantie hier. Dat biedt wat troost. We balen er enorm van dat we voortijdig naar huis gaan, maar tegelijk lucht het ook op. We hoeven niet langer te doen alsof we het leuk vinden. Nog even een paar dagen "genieten" en dan naar huis. Vooropgesteld dat er niks tussenkomt natuurlijk. De komende dagen moeten we nog 550 mijl rijden en inpakken en opruimen. Morgen wordt een lange reisdag en overmorgen hebben we dan tijd om de praktische dingen te doen. Hoewel we lekker zitten en het toch nog gezellig wordt, moeten we gaan koken. Jan zet de bbq aan, maar die is in staking. Wat hij ook probeert, hij krijgt hem niet aan, maar dan ook helemaal niet. Dus gaat de ribeye in de pan. Minder lekker dan de bbq, maar wel effectief.
Afwassen gaat met lauw water. Blijkbaar is de boiler niet helemaal goed. De rest van de avond schrijf ik het verslag, zit Jan een camping voor morgen te zoeken en storten we ons op de bak met ijs. We hebben een enorme hoeveelheid leeftocht over. Maar eens zien wie we er blij mee kunnen maken. Op CNN zien we dat er veel gehamsterd wordt en dan vooral wc-papier. Hier is een bloemist op ingesprongen en maakt van de nood een deugd. Je kunt voor maar liefst $ 75,- een wc-rollenboeket laten bezorgen. We zien net het weerbericht en dat ziet er niet best uit voor morgen. Veel regen en wind 😞. We gaan maar weer op tijd naar bed, want we willen morgen vroeg weg.
Gereden: 136,5 mijl = 218,4 km
Volgende dag